آرتریت مفصل زانو یک اختلال مزمن است که باعث التهاب و درد زانو میشود. این حالت به عنوان یک بیماری ایمنی شناخته میشود، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافتهای بدن را به عنوان مهاجم در نظر میگیرد و علیه آنها حمله میکند. در افراد مبتلا به آرتریت مفصل زانو، ایمنی بدن به غشای پوشاننده مفصل زانو، که به نام سینوویوم شناخته میشود، حمله میکند. این تدریجاً منجر به التهاب مفصل زانو میشود.
التهاب مفصل زانو میتواند در انجام فعالیتهای روزمره اختلال ایجاد کرده و حرکت زانو را مشکل کند. اگر این حالت کنترل نشود، میتواند به تدریج گسترش یابد و به مشکلات جدیتری منجر شود
علت اصلی ابتلا به آرتریت مفصلی زانو
آرتریت مفصلی یک اختلال خودایمنی است که در آن، سیستم ایمنی بدن به بافتهای خود حمله میکند. در طی آرتریت مفصل زانو، بدن ضد غشای پوششدهنده سطح مفصل (که به نام سینوویوم شناخته میشود) آنتیبادیها تولید میکند. به همین دلیل، این التهاب به مرور زمان منجر به تلف مفصل زانو و ایجاد تغییرات در استخوانها میشود.
علت بروز آرتریت زانو چیست؟ چه کارهایی برای مبتلا نشدن باید انجام ندهیم
اگرچه علل دقیق آرتریت مفصل زانو هنوز به طور کامل شناخته نشدهاند، اما متخصصان در این زمینه تعدادی از عوامل ممکن را که در ایجاد این حالت نقش دارند، مشخص کردهاند:
جنسیت: زنان به تعدادی نزدیک به سه برابر مردان در معرض خطر ابتلا به آرتریت مفصل زانو قرار دارند.
سن: این حالت عمدتاً در افراد بالای ۵۰ سال شایع است. با این حال، مواردی از آرتریت مفصل زانو در افراد میانسال و جوان نیز گزارش شده است.
سیگار: مصرف سیگار به طور قابل توجهی خطر ابتلا به آرتریت مفصل زانو را افزایش میدهد. مطالعات نشان میدهند که سابقه مصرف سیگار به طور قابل توجهی با افزایش خطر آرتریت مفصل زانو مرتبط است.
مصرف داروها: مصرف برخی داروها مانند داروهای هورمونتراپی، ضدبارداری، مرتبط با اختلالات شیردهی و قاعدگی، و درمان سندرم تخمدان پلیکیستیک میتواند بر خطر ابتلا به آرتریت مفصل زانو تأثیرگذار باشد.
عوامل محیطی و ژنتیک: عوامل محیطی مانند شرایط آب و هوایی و عوامل ژنتیکی میتوانند نقش مهمی در بروز آرتریت مفصل زانو داشته باشند.
روش های درمان آرتروز زانو چیست؟
فیزیوتراپی، یک روش غیرجراحی برای درمان آرتروز زانو است که به طور موثر میتواند علائم التهاب و درد مفاصل را کاهش دهد. در فیزیوتراپی از روشهای مختلفی استفاده میشود که میتوانند به تسکین علائم آرتریت کمک کنند. این روشها میتوانند به دو دسته منفعل (Passive) و فعال تقسیم شوند:
روش های منفعل یا غیرفعال:
ماساژ تراپی: این روش شامل ماساژ درمانی و ماساژ بافتهای عمقی است که میتواند به شل شدن عضلات کمک کند و عملکرد مفاصل و عضلات را بهبود بخشد. همچنین ممکن است با سرمادرمانی یا گرمادرمانی ترکیب شود تا تأثیرات آن افزایش یابد.
سرمادرمانی و گرمادرمانی: این دو روش میتوانند به تسکین درد، کاهش التهاب و افزایش انعطافپذیری مفاصل کمک کنند. انتخاب بین سرما و گرما بستگی به وضعیت خاص شما دارد.
هیدروتراپی (آبدرمانی): این روش در آب انجام میشود و با شستشوی آرامآرام عضلات، درد را کاهش میدهد و به تقویت آنها کمک میکند. همچنین میتوانید در استخر تمریناتی انجام دهید که مفاصل را بدون فشار زیاد تقویت میکند.
روشهای فعال:
ورزش: ورزش درمانی از اهمیت ویژهای در درمان آرتریت مفصلی زانو برخوردار است. ورزش منظم و مناسب میتواند به تقویت عضلات و مفاصل، افزایش انعطافپذیری و بهبود عملکرد مفاصل کمک کند. متخصص طب فیزیکی بر اساس وضعیت شما، یک برنامهی تمرینی اختصاصی طراحی میکند.
الکتروتراپی با TENS (تحریک الکتریکی عصبها): این روش از جریان الکتریکی برای تسکین درد استفاده میکند. الکترودها بر روی پوست قرار داده میشوند و به نقاط مختصری از عصبها جریان فرستاده میشود.
اولتراسوند: با ارسال امواج صوتی به بافتهای عمقی بدن، این روش به افزایش جریان خون، کاهش التهاب و درمان درد کمک میکند.
استراحت و استفاده از بریس یا آتل: در مواقعی که نیاز به استراحت دارید، بریس یا آتل میتواند از مفاصل حمایت کند و در همان زمان از عضلات فشار را کاهش دهد.
توجه داشته باشید که برنامهی درمانی شما باید توسط متخصص طب فیزیکی بر اساس نیازها و وضعیت شما طراحی شود. انجام درمانهای منفعل در ابتدا و پس از آن به ورزشهای فعال و تمرینات تقویتی پرداخته میشود تا تأثیرات مثبت درمان به حداکثر رسانده شود.