بیوگرافی آلبرت انیشتین (زندگینامه بزرگان)
آلبرت انیشتین فیزیکدان آلمانی تباری بود که به دلیل کشف های گسترده در علم فیزیک، دنیا را تحت تاثیر خود قرار داد. او یکی از ستون های اصلی علم فیزیک مدرن است. انیشتین همچنین به دلیل تاثیرگذاری بر فلسفه علم نیز فردی شناخته شده است. در این مقاله قصد داریم تا به بررسی زندگی نامه آلبرت انیشتین، این فیزیکدان نابغه بپردازیم. پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
عکس آلبرت انیشتین
آلبرت انیشتین که بود؟ انیشتین یک فیزیکدان آلمانی بود که بیشتر سال های عمر خود را در سوئیس زندگی کرد. او بعد از به قدرت رسیدن هیتلر، هیچگاه به آلمان برنگشت. او مقالات متعددی در زمینه فیزیک مدرن نوشته است که در که همان سنین جوانی او را در زمره افراد صاحب نام در سطح دنیا قرار داد. انیشتین بیش از ۳۰۰ مقاله در زمینه های مختلف منتشر کرده است. دستاوردهای علمی و اصالت فکری او، نام انیشتین را مترادف کلمه “نبوغ” قرار داده است.
دوران کودکی آلبرت اینشتین
آلبرت در تاریخ ۱۴ مارس ۱۸۷۹ در استان وورتمبرگ در امپراتوری آلمان به دنیا آمد. در سال ۱۸۸۰ خانواده اش به مونیخ مهاجرت کردند؛ شهری که در آنجا پدرش، هرمان انیشتین، و عمویش جاکوب یک شرکت تاسیسات الکتریکی را تاسیس کردند. آلبرت با آن که یهودی بود، از ۵ سالگی در یک مدرسه کاتولیک به مدت سه سال درس خواند. در سن ۸ سالگی به یک مدرسه دیگر رفت و در آنجا تحصیلات ابتدایی و سپس متوسطه خود را گذراند.
دوران نوجوانی آلبرت انیشتین
هنگامی که آلبرت اینشتین ۱۵ ساله بود، پدر و عمویش درگیر مشکلات مالی در شرکتشان بودند. آن ها می خواستند که پروژه تامین روشنایی شهر مونیخ را به دست بیاورند اما برای انجام این کار فاقد سرمایه لازم برای خریداری تجهیزات بودند. بعد از آن که این شرکت ضررهای زیادی را متحمل شد، آن ها مجبور به فروش سهام خود از شرکت شدند.
خانواده انیشتین در جستجوی شغل، به ایتالیا سفر کرند. آن ها ابتدا به میلان و سپس به پاویا نقل مکان کردند. اما در این سفرها انیشتین خانواده اش را همراهی نمی کرد. چرا که در حال تحصیل در مقطع متوسطه در مونیخ بود.
پدرش می خواست که او رشته مهندسی برق را در دانشگاه انتخاب کند؛ اما انیشتین با سیستم آموزشی مدارس مخالفت زیادی داشت و همین مسئله باعث شد که او قبل از آن که تحصیلات متوسطه را به پایان برساند به دلیل درگیری با مدیران، از مدرسه اخراج شود. بعد از آن او به شهر پاویا سفر کرد؛ جایی که خانواده اش زندگی می کردند.
خانواده اش توانستند یک مدرسه متوسطه در پاویا را راضی کنند که آلبرت را ثبت نام کند. او در همین دوران یک مقاله در مورد بررسی وضعیت اتر در یک میدان مغناطیسی نوشت. او همواره از سنین کم به ریاضیات و فیزیک علاقه زیادی داشت، علم او در ریاضیات بسیار جلوتر از همسالانش بود. در سن دوازده سالگی در طول یک تابستان، جبر و هندسه اقلیدسی را به تنهایی فرا گرفت. همچنین در همین سن بود که یک اثبات جدید برای قضیه فیثاغورس پیدا کرد.
اشتیاق انیشتین به ریاضیات به قدری بود که در همین سنین نوجوانی توانست او را به این باور برساند که تمام طبیعت را می توان با استفاده از یک ساختار ریاضی تعریف و درک کرد. انیشتین در سن ۱۳ سالگی با کانت و فلسفه او آشنا شد، وی در سن ۱۶ سالگی در امتحان ورودی دانشگاه پلی تکنیک زوریخ در سوئیس ثبت نام کرد.
در درس های عمومی نمرات بسیار پایینی کسب کرده بود؛ اما نمرات درخشان در ریاضیات و فیزیک باعث شد که رئیس این دانشگاه به او توصیه کند که در مدرسه کانتون آرگوویان زوریخ ثبت نام کند. این مدرسه یکی از بهترین مدارس زوریخ بود که انیشتین دوباره برخی از درس های دوران متوسطه را در آن به پایان رساند.
در سن ۱۷ سالگی اینشتین به توصیه پدرش برای امتناع از خدمت سربازی، تابعیت آلمانی خودش را لغو کرد. در همان سال او در رشته تدریس ریاضی و فیزیک در پلی تکنیک زوریخ ثبت نام کرد. همسر آینده انیشتین نیز که یک دختر ۲۰ ساله صربستانی بود، در همان سال در پلی تکنیک زوریخ ثبت نام کرد. مایلوا ماریچ تنها دانشجوی زن در رشته تدریس ریاضی و فیزیک در آن دوره بود.
زندگی خصوصی آلبرت انیشتین
انیشتین در سن ۱۶ سالگی هنگامی که در مدرسه کانتون زوریخ درس می خواند، با خانواده یکی از استادهایش به نام جوست وینتلر زندگی می کرد. او در همین سن عاشق ماری، دختر وینتلر شده بود. با این که این عشق هیچ فرجامی نداشت؛ اما بعدها ماژا خواهر انیشتین با پسر خانواده وینتلر ازدواج کرد. انیشتین بعدها حتی در زمان ازدواجش، نامه های عاشقانه برای ماری می نوشت و احساسات خود را برای او بیان می کرد.
انیشتین همچنین در دوران دانشجویی با همکلاسی خود، مایلوا ماریچ رابطه عاشقانه ای داشت که چندین سال به طول انجامید. آن ها در اوقات فراغت خود راجع به فیزیک و ریاضیات مطالعه و بحث می کردند. ادعاهایی وجود دارد مبنی بر این که ماریچ در مقالات خود در سال ۱۹۰۵ از انیشتین کمک گرفته است، اما مورخان فیزیک گفته اند که هیچ مدرکی برای اثبات همکاری انیشتین با مایلوا وجود ندارد.
آلبرت انیشتین و همسرش
اینشتین و مایلوا ماریچ در سال ۱۹۰۳ با یکدیگر ازدواج کردند. در سال ۱۹۰۴ فرزندشان هانس آلبرت انیشتین در سوئیس متولد شد. پسر دیگرشان به نام ادوارد در سال ۱۹۱۰ به دنیا آمد. این زوج در سال ۱۹۱۴ به برلین نقل مکان کردند. در آنجا مایلوا متوجه علاقه انیشتین به دختر عمویش السا شد. مایلوا همراه با فرزندانش به زوریخ بازگشت و در سال ۱۹۱۹ بعد از ۵ سال دوری، از انیشتین جدا شد. فرزند دوم آن ها، ادوارد، در سن ۲۰ سالگی دچار بیماری اسکیزوفرنی شد که مادرش تا زمان مرگ از او مراقبت می کرد.
بعدها مشخص شد که انیشتین از سال ۱۹۱۲ و زمانی که فرزند دومش دو ساله بوده است، با دختر عمویش السا رابطه مخفیانه داشته است. او در سال ۱۹۱۹ با السا ازدواج کرد. آن ها در سال ۱۹۳۳ به آمریکا مهاجرت کردند. السا در سال ۱۹۳۶ در اثر بیماری های قلبی و کلیوی درگذشت.
فعالیت های حرفه ای آلبرت انیشتین
تا سال ۱۹۰۸ انیشتین به عنوان یک دانشمند برجسته و استاد دانشگاه برن شناخته می شد. او سال بعد اصل نسبیت را در دانشگاه زوریخ مطرح کرد. در همان سال او به سمت استادیاری رسید. در سال ۱۹۱۱ به عنوان استاد تمام، تابعیت کشور اتریش را پذیرفت و در پراگ اقامت گزید. در مدت اقامت در پراگ، ۱۱ اثر علمی نوشت که ۵ مورد از آن ها در مورد تئوری کوانتومی جامدات بود.
او همچنین مکانیک پیوسته و نظریه مولکولی گرما را نیز مورد مطالعه قرار می داد. در سال ۱۹۱۲ عضویت در آکادمی علوم برلین به او پیشنهاد شد و انیشتین برای نزدیک بودن به دخترعمویش السا، این پیشنهاد را پذیرفت.
در سال ۱۹۱۹ روزنامه نیویورک تایمز نظریه انیشتین مبنی بر خم شدن نور در اثر گرانش را به چاپ رساند. در سال ۱۹۲۰ او عضو خارجی آکادمی علوم سلطنتی هلند شد. در سال ۱۹۲۲ به خاطر خدماتش در زمینه فیزیک نظری و همچنین به خاطر کشف قانون اثرات فوتوالکتریک، جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد. به دلیل این که در آن زمان انیشتین در سفرهای آسیایی خود به سر می برد، نتوانست شخصا جایزه نوبل را دریافت کند.
انیشتین در این سفرها به کشور ژاپن هم رفته بود که در طی آن با امپراتور و ملکه ژاپن هم دیدار داشت. او بعدها در نامه ای برای پسرانش نوشت که: “مردم ژاپن باهوش، آرام، متواضع و علاقمند به هنر هستند.”
از سال ۱۹۲۲ تا سال ۱۹۳۲، انیشتین عضو کمیته بین المللی همکاری های فکری سازمان ملل بود که برای ارتقاء مبادلات علمی بین دانشمندان، محققان و معلمان ایجاد شده بود. با ظهور هیتلر در آلمان نازی، انیشتین فهمیده بود که دیگر نمی تواند به آلمان باز گردد. او در سال ۱۹۴۰ رسما شهروندی آمریکا را به دست آورد و در انستیتوی مطالعات پیشرفته دانشگاه پرینستون مشغول کار شد.
آثار و افتخارات آلبرت انیشتین
اینشتین در زندگی خود صدها کتاب و مقاله منتشر کرد. او بیش از ۳۰۰ مقاله نوشت که نیمی از آنها مقالات غیر علمی بودند. در سال ۲۰۱۴ تمام دانشگاه ها و مکان هایی که انیشتین کار کرده بود، بیش از ۳۰ هزار سند مختلف را از او به چاپ رساندند. انیشتین جوایز و افتخارات بی شماری در طول زندگی اش دریافت کرد که مهمترین آن ها جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۲۲ بود.
آلبرت انیشتین علت مرگ
در تاریخ ۱۷ آوریل سال ۱۹۵۵ انیشتین در اثر خونریزی ناشی از پاره شدن آئورت شکمی به بیمارستان انتقال داده شد. او پیش نویس سخنرانی خود برای برنامه تلویزیونی بزرگداشت اسرائیل را با خود به همراه برده بود تا آن را در بیمارستان تکمیل کند؛ اما آنقدر زنده نماند که موفق به انجام این کار شود. او از عمل جراحی خودداری کرد. در اوایل صبح روز بعد، انیشتین در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
در طی کالبدشکافی، آسیب شناس بیمارستان پرینستون، توماس استولتز هاروی، مغز انیشتین را بنا به وصیت او، برداشته و روی آن تحقیقات علمی انجام داد شاید بتواند دلیل نبوغ او را کشف کند. بقایای جسد انیشتین سوزانده شد و خاکستر او را در مکان نامعلومی پراکنده کردند.
