زندگینامه مارتین لوتر کینگ رهبر حقوق مدنی آمریکایی

بیوگرافی دکتر مارتین لوتر کینگ (زندگینامه بزرگان)

مارتین لوتر کینگ جونیور، فعال باپتیست آمریکایی از سال 1955 تا زمان ترورش در سال 1968 مشهورترین سخنگو و رهبر جنبش حقوق مدنی بود. کینگ بیشتر به خاطر پیشبرد حقوق شهروندی از طریق عدم خشونت و نافرمانی مدنی، الهام گرفته از اعتقادات مسیحی خود و فعالیت بی خشونت ماهاتما گاندی شناخته شده است. او در راهپیمایی های حق رای، مشروطیت، حقوق کارگران و سایر حقوق اساسی شهروندان مشارکت داشت و آنها را رهبری می کرد. مارتین در سال 1955 تحریم اتوبوس مونتگومری را رهبری کرد و بعداً اولین رئیس کنفرانس رهبری مسیحیان جنوبSCLC) ) شد.

وی به عنوان رئیس SCLC، جنبش ناموفق آلبانی را در آلبانی، جورجیا رهبری و به سازماندهی برخی از اعتراضات بدون خشونت در سال 1963 در بیرمنگام، آلاباما کمک کرد. وی در سازماندهی راهپیمایی سال 1963 در واشنگتن نیز شرکت داشت، جایی که سخنرانی معروف خود “من یک رویا دارم” را در کنار بنای یادبود آبراهام لینکلن شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، ارائه داد. ما قصد داریم تا در این مطلب به معرفی زندگی نامه مارتین لوتر کینگ، این رهبر بزرگ جنبش حقوق مدنی آمریکایی آفریقایی تبار بپردازیم.

عکس مارتین لوتر کینگ

مارتین لوتر کینگ جونیور کیست؟ مارتین لوتر کینگ در SCLC با انتخاب راهبردی روش ها و مکان های انجام اعتراض، تاکتیک های اعتراض بدون خشونت را با موفقیت به مرحله اجرا در آورد. چندین ایستادگی چشمگیر با مقامات جدایی طلب وجود داشت، که گاهی اوقات به خشونت تبدیل می شدند. مدیر اف بی آی جی ادگار هوور، کینگ را یک فرد رادیکال قلمداد کرد و از سال 1963 به بعد او را به عنوان یک موضوع COINTELPRO FBI می شناخت.

در 14 اکتبر 1964 کینگ برای مبارزه با نابرابری نژادی از طریق مقاومت بدون خشونت برنده جایزه نوبل صلح شد. در سال 1965 او به سازماندهی دو راهپیمایی از سه راهپیمایی سلما به مونتگومری کمک کرد. در سال های آخر زندگی تمرکز خود را روی مخالفت با فقر، سرمایه داری و جنگ ویتنام گسترش داد. در سال 1968 قصد داشت اشغال ملی واشنگتن دی سی را بنام کمپین مردم فقیر بنامد که در 4 آوریل در ممفیس، تنسی ترور شد.

مرگ وی در بسیاری از شهرهای ایالات متحده با شورش همراه بود. ادعاها مبنی بر اینکه جیمز ارل ری، مردی که به جرم قتل کینگ محکوم شده بود، با مأموران دولت در یک برنامه از قبل تنظیم شده برای این جنایت همدستی داشته، ده ها سال پس از تیراندازی همچنان ادامه داشت. پس از مرگ مارتین، به او مدال آزادی ریاست جمهوری و مدال طلای کنگره تعلق گرفت.

یک روز در ایالات متحده به نام او نام گذاری شده و تعطیل رسمی است. این تعطیلات با قانونی که توسط رئیس جمهور رونالد ریگان در سال 1986 امضا شد، در سطح فدرال به تصویب رسید.

چندیدن خیابان در ایالات متحده به احترام وی تغییر نام داده اند. در سال 2011 نیز مجسمه یادبود ایشان در پار ملی واشنگتن دی سی نهاده شد. این مجسمه اولین مجسمه یک فرد سیاه پوست بوده که در این محوطه و در کنار تندیس بزرگترین مقامات آمریکایی از جمله: آبراهام لینکلن، توماس جفرسون و تئودور روزولت قرار گرفته است.

دوران کودکی مارتین لوتر کینگ

در زندگی نامه مارتین لوتر کینگ آمده است که: مارتین لوتر کینگ جونیور در پانزدهمین روز از ژانویه سال 1929، در شهر آتلانتا، جورجیا، در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. او دومین فرزند از سه فرزند کشیش مایکل کینگ و آلبرتا کینگ بود. مادر مارتین ابتدا او را میشل نام گذاری کرد و بعدها او این اسم را تغییر داد. خواهر بزرگتر وی، کریستین کینگ فاریس و برادر کوچکترش آلفرد دانیل کینگ است.

پدربزرگ مادری کینگ، آدام دانیل ویلیامز، در سال 1893 به آتلانتا نقل مکان کرد و در سال بعد کشیش کلیسای باپتیست ابنزر شد. مارتین و دو خواهر و برادرش در خانه کودکی شان، طبق دستور پدر کتاب مقدس را بلند می خواندند و مادربزرگ جنی، با مهربانی برا آنها داستان هایی از کتاب مقدس را تعریف می کرد.

سپتامبر 1935 هنگامی که شش ساله بود، مدرسه را شروع کرد. او مجبور شد در مدرسه ابتدایی خیابان یونگ که مخصوص کودکان سیاه پوست بود، شرکت کند، در حالی که همبازی نزدیک او به یک مدرسه جداگانه برای کودکان سفید پوست می رفت. کینگ پس از اطلاع از نفرت، خشونت و ظلمی که سیاه پوستان در آمریکا با آن روبرو بوده اند، بعدا اظهار داشت که “مصمم است از هر سفید پوست متنفر باشد”. پدر و مادرش به او دستور دادند که وظیفه مسیحی اوست که همه را دوست بدارد.

مارتین شاهد ایستادن پدرش در برابر تفکیک و انواع مختلف تبعیض بود. کینگ تا پنج سالگی سرودها و آیاتی از کتاب مقدس را حفظ و بیان می کرد. کمی بعد شروع به رفتن به مراسمات کلیسا به همراه مادرش کرد و در حالی که مادر پیانو می نواخت او سرود می خواند. سرود مورد علاقه او برای آواز “من می خواهم بیشتر و بیشتر شبیه عیسی شوم” بود. در ادامه کینگ به عضویت گروه کر جوانان در کلیسا درآمد. او از اپرا لذت می برد و پیانو می نواخت.

در سال های نوجوانی، به دلیل تحقیر نژادی که خود، خانواده و همسایگانش مجبور بودند در جنوب تحمل کنند، نسبت به سفید پوستان احساس کینه می کرد. در سال 1942 هنگامی که 13 ساله بود، دستیار مدیر یک ایستگاه تحویل روزنامه برای روزنامه آتلانتا ژورنال شد. در آن سال کلاس نهم را نادیده گرفت و در دبیرستان بوکر تی واشنگتن ثبت نام کرد.

این دبیرستان تنها مدرسه دانش آموزان آفریقایی تبار در این شهر بود. این امر پس از آن صورت گرفت که رهبران سیاه پوست محلی از جمله پدربزرگ کینگ (ویلیامز) از دولت شهر آتلانتا خواستند تا آن را تاسیس کنند.

در دبیرستان، لوتر به دلیل توانایی در سخنرانی در جمع، با صدایی که به یک شبیه بود، مشهور شد. وی به عضویت تیم بحث و گفتگو مدرسه درآمد. بیشترین تمایل را به سمت تاریخ و انگلیسی داشت و در حالی که در مدرسه بود، انگلیسی و جامعه شناسی را به عنوان اصلی ترین موضوع خود انتخاب و واژگان فراوانی را حفظ کرد. از خواهرش، کریستین خواست تا به او در هجی کردن کمک کند، در عوض او نیز ریاضیات را به خواهرش تعلیم دهد.

در 13 آوریل 1944 در سال های جوانی، اولین سخنرانی عمومی خود را در یک مسابقه سخنرانی با حمایت مالی خیرخواهانه در دوبلین، جورجیا انجام داد و به عنوان برنده مسابقه انتخاب شد. زمانی که با اتوبوس به خانه آتلانتا می رفت، راننده به او و معلمش دستور ایستادن داد تا مسافران سفید پوست بتوانند روی صندلی ها بنشینند. راننده اتوبوس کینگ را “یک پسر عوضی سیاه” صدا می کرد.

او در ابتدا از ایستادن امتناع کرد اما پس از آن معلمش به او گفت که اگر دستورالعمل های راننده را دنبال نکند، قانون را زیر پا گذاشته و مجرم شناخته می شود. چون همه صندلی ها اشغال شده بود؛ او و معلمش مجبور شدند در بقیه مسیر به آتلانتا سرپا بایستند. بعدها او درباره این حادثه نوشت: “آن شب از حافظه من هرگز فراموش نخواهد شد. این عصبانی ترین روز زندگی من بود.”

مارتین لوتر درس در کالج مورهاوس – کالج سیاه پوستان مرد که در آن پدر و پدربزرگ مادری اش تحصیل کرده بودند – را آغاز کرد. در تابستان قبل از اینکه سال اول تحصیل خود را در مورهاوس آغاز کند، با دوستش امت راسو پروکتور و گروه دیگری از دانشجویان کالج برای کار در مزرعه توتون و تنباکو برادران کالمن واقع در سیمزبری، کانتیکت، سوار قطار شد. این اولین سفر کینگ به خارج از جنوب جدا شده به شمال یکپارچه بود.

کینگ در نامه ای به تاریخ ژوئن 1944 به پدرش درباره این قسمت از کشور نوشت: “در راه بازگشت به اینجا، ما چیزهایی را دیدم که هرگز پیش بینی نکرده بودم. سفید پوستان اینجا بسیار خوب هستند. ما به هر مکانی که بخواهیم، می رویم و هر کجا که بخواهیم می نشینیم. او به پدر و مادرش در مورد عدم تفکیک در کانتیکت گفت، آنها می توانند به یکی از بهترین رستوران های هارتفورد بروند و سیاه پوستان و سفید پوستان در یک کلیسا جمع می شوند.”

دانشجویان در مزرعه کار می کردند تا بتوانند هزینه های تحصیلات خود را در کالج مورهاوس تأمین کنند، زیرا مزرعه با دانشکده همکاری کرده بود تا حقوق را به شهریه، مسکن و سایر هزینه های دانشگاه اختصاص دهد. در طول مدت تحصیل در کالج، او با راهنمایی رئیس آنجا، وزیر باپتیست بنیامین میس، که بعداً به عنوان “مربی معنوی” وی اعتبار خود را کسب کرد، به این نتیجه رسید که کلیسا مطمئن ترین راه برای پاسخ دادن به اصرار درونی برای خدمت به بشریت است.

دوران حرفه ای مارتین لوتر کینگ

کینگ در مدرسه دینی، کروزر در آپلند، پنسیلوانیا ثبت نام کرد. پدرش از تصمیم وی برای ادامه تحصیل کاملاً خوشحال شد و مقدماتی را برای کار کینگ با J. Pius Barbour که یک دوست خانوادگی در کلیسای باپتیست کالوری در نزدیکی چستر، پنسیلوانیا بود، صحبت کرد.

از آن پس کینگ به عنوان یکی از “پسران کالوری” شناخته شد و افتخار آشنایی با ویلیام آگوستوس جونز جونیور و ساموئل دی پروکتور که هر دو به عنوان مبلغین مشهور کلیسای سیاه بودند، را پیدا کرد. در کروزر، او به عنوان رئیس هیئت دانشجویی انتخاب شد. دانشجویان آفریقایی-آمریکایی کروزر بیشتر فعالیت های اجتماعی خود را در خیابان ادواردز انجام می دادند.

در سال 1951 مارتین لوتر مطالعات دکترا را در الهیات سیستماتیک در دانشگاه بوستون آغاز کرد و در سال های 1952 و 1953 به عنوان دانشجوی حسابرسی در کلاس های فلسفه در دانشگاه هاروارد شرکت نمود. در سن 25 سالگی در سال 1954 کشیش کلیسای باپتیست خیابان دکستر در مونتگومری، آلاباما خوانده شد. در سال 1955 دکترای خود را دریافت کرد.

در یک تحقیق آکادمیک در اکتبر 1991 نتیجه گیری شد که بخش هایی از رساله دکترای وی دزدی ادبی شده و وی عملکرد نامناسبی داشته است. با این حال گفت شد که نباید هیچ فکری برای لغو درجه دکترای، دکتر کینگ شود.

با پیوستن لوتر به کمپین تحریم اتوبوس مونتگمری، دیوان عالی کشور در سال ۱۹۵۶، قانون تفکیک دو نژاد سیاه و سفید در اتوبوس آلاباما را الغا نمود. در ادامه به پدرش در کلیسا ملحق شد و با سخنرانی هایش اصرار به پایان یافتن نابرابری ها داشت.

در اعتراضات صلح آمیز آلاباما، فلوریدا و جورجیا در سال 1960 زندانی شد. او مدیریت و رهبری تظاهرات ۵۴ مایلی سلما تا مونتگمری که در راستای گرفتن حق رای بود، را عهده دار گشت. زمانی که در زندان بیرمنگام در حبس بود نامه ای نوشت و در آن به پایه های معنوی و فلسفی در حرکت های مدنی اشاره داشت.

در مشهورترین سخنرانی او که عنوان “من رویایی دارم” را به خود گرفت، قریب به دویست هزار نفر حضور پیدا کردند. در سال 1965 پلیس ایالتی به معترضانی که خواستار حق رای بودند، روی پل ادمون پیتوس در سلما، آلاباما حمله و آنان را زخمی کرد و این روز در تاریخ آمریکا یکشنبه خونین لقب گرفت. این اتفاق موجب شد تا مارتین از مردم درخواست یک راهپیمایی عظیم تر و طولانی تر کند.

با شکل گیری این تظاهرات، رئیس جمهور وقت آمریکا لیندون جانسون در سال 1964 قانون حقوق مدنی را تصویب کرد و در پی آن تبعیض نژادی در استخدام، مشخص کردن محل زندگی افراد و مدیریت دیگر قسمت های زندگی آنان را ممنوع ساخت.

مارتین لوتر در مراسم امضاء این قانون و بدل کردن آن به یک قانون فدرال شرکت نمود. مارتین لوتر کینگ جونیور در سال 1964 موفق شد که جایزه صلح نوبل را به خود اختصاص دهد. با پیگیری های مجدانه لوتر کینگ، پرزیدنت آمریکا در سال 1965 قانون حقوق رای دادن را امضاء کرد.

زندگی شخصی مارتین لوتر کینگ

در سومین سال حضورش در مدرسه کروزر، کینگ عاشق یک دختر سفید پوست آلمانی مهاجر که به عنوان یک آشپز در کافه تریا کار می کرد، شد. او قصد ازدواج با این دختر را داشت اما دوستان از او خواستند که دست از این ازدواج که نوعی خصومت نژادی بین سیاه پوستان و سفید پوستان را برمی انگیخت، بردارد. او نیز شش ماه بعد این رابطه را قطع کرد.

کینگ در 18 ژوئن 1953 در خانه والدینش در زادگاهش هایبرگر، آلاباما، با کورتا اسکات ازدواج کرد. آنها پدر و مادر چهار فرزند شدند: یولاندا کینگ (1955–2007)، مارتین لوتر کینگ سوم (متولد 1957)، دکستر اسکات کینگ (متولد 1961) و برنیس کینگ (متولد 1963).

در طول ازدواج کینگ نقش کورتا را در جنبش حقوق مدنی محدود کرد و انتظار داشت که او بیشتر یک زن خانه دار و مادر باشد. در دسامبر 1959 پس از پنج سال اقامت در مونتگومری، بنا به درخواست SCLC بازگشت خود را به آتلانتا اعلام نمود. در آتلانتا تا زمان مرگ به عنوان همکار با پدرش در کلیسای باپتیست Ebenezer خدمت و به گسترش جنبش حقوق مدنی در سراسر جنوب کمک کرد.

افتخارات مارتین لوتر کینگ

کلیسای باپتیست خیابان دکستر، جایی که کینگ در آن خدمت می کرد، در سال 1978 به کلیسای یادبود باپتیست مارتین لوتر کینگ تغییر نام داد. وی حداقل پنجاه درجه افتخاری از کالج ها و دانشگاه ها دریافت کرد.

در 14 اکتبر 1964 کینگ (در آن زمان) جوان ترین برنده جایزه صلح نوبل شد، که به دلیل مقاومت در برابر خشونت و تعصبات نژادی در ایالات متحده به او اعطا گردید. در سال 1965 در کمیته یهودیان آمریکا به دلیل “پیشرفت استثنایی اصول آزادی بشر” به مدالیون آزادی های آمریکا دست یافت. کینگ در یکی از سخنرانی هایش گفت “آزادی چیزی است که شما یا همه آن را دارید یا آزاد نیستید.”

در سال 1957 از طرف NAACP به او مدال Spingarn اعطا شد. دو سال بعد او برای کتاب خود “قدم به سمت آزادی: داستان مونتگومری” برنده جایزه کتاب Anisfield-Wolf گشت. در سال 1966 فدراسیون برنامه ریزی والدین آمریکا به لوتر پاداش مارگارت سانگر را به دلیل “مقاومت شجاعانه در برابر تعصب و تعهد مادام العمر خود در جهت پیشرفت عدالت اجتماعی و کرامت انسانی” اهدا کرد. همچنین در سال 1966 مارتین کینگ به عنوان عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا انتخاب شد.

در نوامبر 1967 وی برای دریافت مدرک افتخاری از دانشگاه نیوکاسل به عنوان اولین آفریقایی-آمریکایی مورد افتخار نیوکاسل، سفری 24 ساعته به انگلستان انجام داد. وی در یک سخنرانی پذیرش بداهه در حال حرکت گفت: سه مشکل فوری و بزرگ وجود دارد که امروز نه تنها در ایالات متحده آمریکا بلکه در سراسر جهان با آنها روبرو هستیم.

این مسئله نژادپرستی، مشکل فقر و مشکل جنگ است. رهبر حقوق مدنی علاوه بر نامزد شدن در سه جایزه گرمی، پس از مرگ برنده بهترین ضبط کلمات گفتاری در سال 1971 برای فیلم “چرا با جنگ در ویتنام مخالفم” شد.

در سال 1977 مدال آزادی ریاست جمهوری پس از مرگ توسط رئیس جمهور جیمی کارتر به کینگ اعطا شد. در اسناد آنان آمده است که: مارتین لوتر کینگ جونیور وجدان هم نسل خود بود. او به دیوار بزرگ تفکیک خیره شد و دید که قدرت عشق می تواند آن را تخریب کند. او ملت ما را قویتر کرد و این کشور را به مسیر بهتری هدایت نمود. رویای او هنوز ما را حفظ می کند. کینگ و همسرش نیز در سال 2004 مدال طلای کنگره را دریافت کردند. کینگ در لیست محبوب ترین افراد قرن بیستم گالوپ دوم بود.

در تاریخ 20 آوریل 2016 وزیر خزانه داری جیکوب لو اعلام کرد که اسکناس های 5، 10 و 20 دلاری قبل از سال 2020 مجدداً طراحی می شوند. لو گفت که احتمالا تصاویری از سخنرانی کینگ “من یک رویا دارم” و کنسرت ماریان اندرسون خواننده اپرا در سال 1939 روی اسکناس 5 دلاری ضرب بخورد.

ترور مارتین لوتر کینگ

سرانجام بعد از تلاش های بی وقفه برای رفع تبعیض بین سیاه پوستان و سفید پوستان آمریکا، مارتین کینگ در ۴ آوریل ۱۹۶۸ در شهر ممفیس ایالت تنسی به وسیله فردی به نام جیمز ارل ری مورد سوء قصد قرار گرفت و با شلیک یک گلوله از ساختمان روبه روی اتاق هتل مارتین، ترور شد.