پیشنهاد ویژه بست فارسی
اگر دنبال بهترین سایت برای اعزام دانشجو و مهاجرت به ترکیه می گردی بزن رو دکمه پایین
بیوگرافی پائولو کوئلیو (زندگینامه هنرمندان)
پائولو کوئلیو ترانه سرا و رمان نویس اهل برزیل است. عده ای، او را یک نویسنده عامه پسند و عده ای دیگر معتقدند که واژگان را در رمان هایش جادو می کند. آنچه که در مورد این رمان نویس برای جهانیان به اثبات رسیده این است که او جزء پر مخاطب ترین و تاثیرگذارترین نویسندگان عصر حاضر می باشد. کوئلیو به واسطه کتاب «کیمیاگر» که در اغلب کشورهای دنیا منتشر شد و به پرفروش ترین کتاب بین المللی بدل گردید؛ به شهرت چشم گیری رسید. کتاب های این چهره معروف، در بیش از ۱۵۰ کشور، به دور از هرگونه وابستگی اعتقادی و فرهنگی، علاقمندان خاص خود را دارد. ما قصد داریم تا در این مطلب به معرفی زندگی نامه پائولو کوئیلو، این نویسنده برزیلی بپردازیم.
عکس پائولو کوئلیو
پائولو کوئلیو کیست؟ پائولو کوئلیو، کسی که رمان پرفروش «کیمیاگر» را به رشته تحریر در آورد، سرگذشتی عجیب را پشت سر گذاشت تا به این جایگاه برسید. امروزه آثار او را در هر کشوری و با هر زبانی می توان مورد مطالعه قرار داد. باورهای او نسبت به جامعه پیرامونش عجیب و البته قابل تأمل است؛ او عقیده دارد که زندانیان مواد مخدر مثل ماری جوانا و کوکائین باید آزاد شوند، به این دلیل که همین ممنوع بودن موجب جذابیت و کشش افراد به سمت آن می شود. خود او در این زمینه تجربیات ناخوشایندی داشته است.
در سال ۲۰۰۷ کوئلیو به یک سفیر صلح سازمان ملل در زمینه فقر و گفتگوی بین تمدن ها تبدیل شد. پیش از اینکه نویسنده شود، در زمینه ترانه سرایی، بازیگری، روزنامه نگاری، و کارگردانی تئاتر فعالیت هایی داشت. او یک سال بعد از ورود به دانشگاه از آنجا خارج شد و مانند هیپی ها زندگی می کرد و همین زمان بود که سفر به جنوب آمریکا، شمال آفریقا، مکزیک، و اروپا را آغاز کرد و طی این دوره درگیر مصرف مواد مخدر شد. مدتی را نیز به خاطر سرودن ترانه هایی که سوی دولت تهدید آمیز تلقی می شد، به زندان افتاد. در سال ۱۹۸۶ مسافتی ۵۰۰ مایلی در مسیر جاده سانتیاگو د کامپوستلا، را پیاده طی کرد که همین موضوع نقطه مثبتی در زندگی او بود و او را به یک بیداری معنوی رساند.
دوران کودکی پائولو کوئلیو
در زندگینامه پائولو کوئلیو آمده است که: پائولو کوئلیو د سوزا در ۲۴ آگوست ۱۹۴۷ در ریودوژانیرو، برزیل در خانواده ای کاتولیک و معتقد به دنیا آمد. پدر او مهندس و مادرش خانه دار بود و از نظر رفاهی جز قشر متوسط جامعه شناخته می شدند. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه عیسوی، سن ایگناسیو در ریودوژانیرو پشت سر گذاشت.
وجود قوانین سفت و سخت و خشک مذهبی در مدرسه باعث ایجاد تاثیرات منفی در روح و روان او شده بود. او کودکی پر فراز و نشیبی داشت زیرا می خواست نویسنده شود، اما والدینش به شدت با این قضیه مخالف بودند. او نخستین جایزه خود را بابت حضور در مسابقه شعر مدرسه دریافت کرد. جایزه دوم برای نوشتن مقاله مدرسه خواهرش سونیا بود.
والدین او دوست داشتند که فرزندشان راه پدر را رفته و در رشته مهندسی به یک جایگاه اجتماعی برسد از این رو تلاش کردند که علاقه او را نادیده بگیرند. دلبستگی زیادی که پائولو بعد از خواندن کتاب «مدار راس السرطان» اثر هنری میلر به نویسندگی پیدا کرد، باعث بروز برخی هنجار شکنی ها از سوی او گردید و زمینه های نگرانی خانواده را به وجود آورد.
سرانجام در سن ۱۷ سالگی توسط والدینی که قادر به درک عظمت استعداد او نبودند و یا رویکرد غیر متعارف او در زندگی را قبول نداشتند، به یک موسسه روان درمانی فرستاده شد و تحت درمان الکتروشوک قرار گرفت. بعد از مدتی به کار در تئاتر و روزنامه نگاری روی آورد و چون آن زمان مردم قشر متوسط با این حرفه به شدت مخالف بودند و به گونه ای آن را نوعی فساد اخلاقی می دانستند، از سوی پدر و مادرش سرزنش شد.
همین برهه از زمان بود که برای سومین بار از سوی خانواده به موسسات روانی تبعید گشت. در طی این دوره که از نظر روانی دچار انزوا و پریشانی شده بود، والدینش با پزشکان دیگری صحبت کردند و نظر آنها این بود که کوئلیو دیوانه نیست و نباید در این محیط بماند، او باید با نحوه رویارویی با زندگی را فرا گیرد.
او پس از آزادی از انستیتوی روانشناسی در دانشکده حقوق ثبت نام کرد اما در دهه ۱۹۷۰ تحصیلات خود را رها کرده و به سبک تحریک آمیزتری دست زد. مدتی را به ترانه سرایی روی آورد و بسیار درگیر فعالیت های سیاسی بود، که همین امر موجب زندانی شدن او توسط دولت وقت گردید.
زندگی حرفه ای پائولو کوئلیو
آغاز نویسندگی پائولو کوئلیو به ۳۵ سالگی او بر می گردد، زمانی که کتاب «آرشیوهای جهنم» را به رشته تحریر در آورد ولی فروش آن با موفقیت همراه نبود. چهار سال بعد یعنی در سال ۱۹۸۶ به عضویت گروه راهنمای عملی خون آشام ها در آمد و زمانی که متوجه نامناسب بودن این تیم شد از آن جدا شد. دومین کتاب او «خاطرات یک مغ» نام داشت و به شرح حالش در همان روزهایی که جاده ۵۰۰ مایلی سانتیاگو را طی کرده بود، اشاره داشت. فروش این کتاب به مراتب بهتر از نخستن کتاب او بود.
در سال ۱۹۸۸ کتاب «کیمیاگر» را منتشر کرد اما به نظر ناشر اولش خیلی کتاب موفقی نبود به همین دلیل امتیاز آن را به خود پائولو بر گرداند. او نیز ناامید نشد و با ناشر دیگری همکاری کرد. دو سال بعد کتاب «بریدا» را به چاپ رساند و خوشبختانه بازتاب قابل قبولی داشت. فروش خوب «بریدا» زمینه ای فراهم کرد که دو کتاب قبلی نیز در کانون توجه قرار گیرد.
این برهه از زمان بود که سه کتاب «کیمیاگر»، «خاطرات یک مغ» و «بریدا» بهترین فروش کتاب های برزیل را به خود اختصاص دادند. فروش «کیمیاگر» به حدی زیاد شده بود که نه تنها رکوردار فروش کتاب برزیل شد بلکه رکورد گینس را شکست و نام آن به ثبت رسید. سال ۱۹۹۳ این کتاب توسط انتشارات هارپر کالینز با پنجاه هزار نسخه چاپ شد.
این تعداد به طور کامل به فروش رسید و پس از آن مجددا با تیراژهای بالا منتشر گشت. انتشارات هارپر کالینز پس از ۱۰ سال در یک نامه به کوئیلو چنین عنوان کرد: “کیمیاگر، یکی از پرفروش ترین کتاب های منتشر شده توسط این انتشارت بود”. بعد از گذشت مدتی کتاب کیمیاگر سر از کتاب فروشی های آمریکا در آورد و پس از آن در سطح جهانی گسترده شد.
در سال ۱۹۹۳ طی یک اقدام کمپانی برادران وارنر، امتیاز تولید فیلمی با اقتباس از این کتاب را خریدند و همین امر موجب شد تا نام پائولو کوئیلو بیش از بیش بر سر زبان ها بیفتد. همان سال کتاب کیمیاگر موفق شد در صدر لیست پرفروش ترین کتاب استرالیا قرار گیرد.
سال ۱۹۹۴ نیز در فرانسه به نشر در آمد و آنجا هم، به پرفروش ترین کتاب سال تبدیل گردید. «کنار رود پیدرا نشستم و گریستم» نام کتاب بعدی پائولو بود که مجددا با استقبال جهانی روبه رو شد و اعتبار این نویسنده را بیش از بیش بالا برد و در زندگی او تحولی عظیم ایجاد کرد. این پایان صدر نشینی کیمیاگر نبود بلکه در سال ۱۹۹۵ نیز در ایتالیا غوغا به پا کرد و فروش بسیار خوبی داشت
سال ۱۹۹۷ مصادف با سالی بود که کتاب «راهنمای رزم آور» را به چاپ رساند و در سطح بین الملل طرفداران ویژه ای به دست آورد. این کتاب به نکات فلسفی بر گرفته از ذهنیت پائولو اشاره دارد.
در سال ۱۹۹۸ تصمیم گرفت کتابی بنویسد که بی شباهت به سرنوشت خودش نبود، از این رو کتابی به نام «ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد» را نوشت که به صدمات وارد شده به زندگی افرادی می پردازد که در موسسات روانی بستری هستند. این کتاب سر و صدای زیادی به پا کرد و باعث شد که یک سال بعد سناتور «ادواردو سوپلیسی»، قسمت هایی از آن را در کنگره بخواند و دستور دهد که از پذیرش بیش از حد بیماران در این بیمارستان ها جلوگیری شود. این قانون برای ده سال در کنگره بود.
زندگی شخصی پائولو کوئلیو
پائولو کوئلیو یک بار در سن ۲۶ سالگی ازدواج کرد و همراه با همسرش در سال ۱۹۷۷ به انگلیس رفت و در آنجا نوشتن را از سر گرفت اما موفقیت چشم گیری برای او حاصل نشد. در سال ۱۹۷۸ به کشور خود بازگشت و در همان سال از همسرش جدا شد. پس از گذشت مدتی با کریستینا اویتیسیکا که از دوستان خودش بود ازدواج کرد و این دو بین اروپا و برزیل در تردد هستند.
او فرد معتقدی است و پیرو ادیان کاتولیک رومی می باشد و اغلب در مراسمات مذهبی حضور پر رنگی دارد. وی برای یاری رساندن به کودکان و افراد با سن بالا که بضاعت مالی خوبی ندارند، مؤسسه ای به نام پائولو کوئلیو را راه اندازی نمود. پائولو به کشورهای زیادی سفر داشته که در بین آنها می توانیم به سفر تهران و شیراز او در سال ۱۳۷۹ اشاره کنیم. علاوه بر اینکه سفیر صلح سازمان ملل است، در زمینه های زیر نیز فعالیت گسترده ای دارد.
- یکی از اعضای هیئت مدیره مرکز صلح شیمون پرز
- مشاور ویژه یونسکو جهت «گفتگوی بین فرهنگی و همگرایی معنوی»
- یکی از اعضای هیئت مدیره بنیاد شواب جهت کارآفرینی اجتماعی
- یکی از اعضای آکادمی ادبیات برزیل
- یکی از اعضای شورای مشاوره بین المللی، مذاکرات مقدماتی بین المللی هاروارد
- یکی از اعضای هیئت مدیره، مرکز آزادی رسانه ای دوحه
اقتباس ها
بر اساس برخی از کتاب های پائولو کوئلیو فیلم های سینمایی یا سریال های تلویزیون ساخته شده است. از روی کتاب بریدا یک سریال کوتاه ساخته شده که والتر آوانسینی کارگردانی آن را برعهده داشت. یک هنرپیشه برزیلی به نام کارولینا کستینگ به ایفای نقش بریدا پرداخت. این فیلم توسط تلویزیون مانشت به نمایش درآمد و گفتنی است که موفق نشد مخاطب زیادی را پای تلویزیون بنشاند، طوری که خود نویسنده کتاب هم به آن نقدهایی داشت.
از جمله مواردی که موجب شکست این پروژه شد؛ این بوده اسپانسری برای حمایت از فیلم وجود نداشت و همین باعث شده که آخر داستان شتاب زده به پایان برسد. سکانس های نهایی اصلا ضبط نشده بود و فردی به عنوان راوی باقی داستان را برای بینندگان توضیح داد. فیلم بعدی در سال ۲۰۰۴ توسط کمپانی برادران وارنر از روی کتاب کیمیاگر ساخته شد که آن هم متوقف گردید و تهیه کننده فیلم عهده دار حقوق این فیلم شد. در سال ۲۰۰۹ فیلمی بر اساس ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد ساخته شد.
کتاب های پائولو کوئلیو
- (۱۹۸۷) خاطرات یک مغ
- (۱۹۸۸) کیمیاگر
- (۱۹۹۰) بریدا
- (۱۹۹۱) عط‌یه برتر
- (۱۹۹۲) والکیری ها
- (۱۹۹۴) کنار رود پیدرا نشستم و گریستم
- (۱۹۹۴) مکتوب
- (۱۹۹۶) کوه پنجم
- (۱۹۹۷) کتاب راهنمای رزم آور نور
- (۱۹۹۷) نامه های عاشقانه یک پیامبر
- (۱۹۹۷) دومین مکتوب
- (۱۹۹۸) ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد
- (۲۰۰۰) شیطان و دوشیزه پریم
- (۲۰۰۲) پدران، فرزندان و نوه ها
- (۲۰۰۳) یازده دقیقه
افتخارات پائولو کوئلیو
- سال ۱۹۹۶ دو جایزه مهم ادبی ایتالیا به این نویسنده و کتاب کیمیاگر تعلق گرفت.
- دریافت جایزه بهترین کتاب سوپر گرینزا کاور
- دریافت جایزه بین المللی فلایانو
- اهدای جایزه پر افتخار رئیس جمهور بلغارستان به پائولو کوئلیو در سال ۲۰۰۶
