پیشنهاد ویژه بست فارسی
اگر دنبال بهترین سایت برای اعزام دانشجو و مهاجرت به ترکیه می گردی بزن رو دکمه پایین
سیمین دانشور کیست؟
سیمین دانشور نام یکی از نویسندگان مشهور و برجسته ایرانی است که اغلب با دو شاخصه مهم شناخته می شود، ابتدا با نوشتن کتاب سووشون و دوم همسر جلال آل احمد بودن.
این بانوی سرشناس علاوه بر نویسندگی یکی از مترجمان عصر خود بود که چندین رمان، نمایشنامه و مقاله را ترجمه کرده است. او اولین زنی ایرانی بود که داستان نویسی در زبان فارسی را به طور جدی و حرفه ای آغاز کرد.
به نوعی می توان رمان سووشون را فاخرترین اثر او دانست که تا کنون به ۱۷ زبان زنده دنیا ترجمه شده است. از ویژگی های مهم این کتاب باید به نثر روان و بی آلایش آن اشاره کرد و همچنین اینکه توانسته در رده پرفروش ترین کتب ادبی داستانی ایران قرار بگیرد.
این نویسنده بزرگ در سال ۱۳۳۱ برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد و در آنجا داستان نویسی و نمایشنامه نویسی را زیر نظر اساتیدی چون فیل پریک و والاس استگنر آموزش دید. سال هایی که در ایالات متحده بود دو داستان کوتاه به زبان انگلیسی تالیف کرد که در نشریه دانشگاه منتشر شد.
در همین برهه به ترجمه چندین رمان از جمله: باغ آلبالو و دشمنان چخوف پرداخت. زمانی که به ایران آمد در دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و در بین دانشجویان به محبوبیت بالایی رسید. ما در این مقاله می خواهیم به ۱۰ حقیقت درباره زندگینامه سیمین دانشور این نویسنده نامی ایرانی بپردازیم.
۱۰ حقیقت شگفت انگیز از زندگی سیمین دانشور
- سیمین دانشور همسر جلال آل احمد، نویسنده شناخته شده کشور است.
- او مدتی با نام مستعار “شیرازی بی نام” برای نشریات متعدد، مقاله می نوشت.
- اولین کتاب دانشور، “آتش خاموش” نخستین کتابی بود که توسط یک زن ایرانی نوشته می شد.
- سیمین در اتوبوس تهران به سمت شیراز به طور کاملا اتفاقی با جلال آل احمد آشنا شد.
- با وجود اینکه ۲۰ سال در دانشگاه تهران تدریس می کرد، اما با این وجود هرگز به درجه استادی نرسید.
- “چهل طوطی اصل” عنوان کتاب مشترک سیمین و همسرش است.
- او تایم کوتاهی معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران بود.
- خانم دانشورعضو کانون نویسندگان ایران بود و در سال ۱۳۴۷ مدیریت این کانون به او واگذار شد.
- او مدرک رشتهٔ زیبایی شناسی را از دانشگاه استنفورد آمریکا دریافت کرد.
- نامه های رد و بدل شده او و همسرش در زمانی که آمریکا زندگی می کرد، به کتابی تحت عنوان “نامه های سیمین دانشور و جلال آل احمد” نام گرفت.
