زندگینامه میخائیل گورباچف آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی

بیوگرافی میخائیل گورباچف (زندگینامه بزرگان)

میخائیل گورباچف ​​دولتمرد شوروی سابق و اولین رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی بود که از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ خدمت می کرد. وی به دلیل نقش رهبری در خاتمه جنگ سرد و ارتقا روابط صلح آمیز بین المللی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

گورباچف ​​آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی قبل از انحلال آن در سال ۱۹۹۱ بود. او اصلاحات بسیاری را در اتحاد جماهیر شوروی از جمله آزادی های جدید ایجاد کرد که در نهایت منجر به جدا شدن بسیاری از کشورها از اتحادیه شد و ادعای استقلال کردند.

روابط وی با رهبران غربی مانند رونالد ریگان و مارگارت تاچر به پایان جنگ سرد کمک کرد. ما قصد داریم تا در این مطلب به معرفی زندگی نامه میخائیل گورباچف، دبیرکل حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بپردازیم.

عکسهای میخائیل گورباچف

میخائیل گورباچف ​​کیست؟ میخائیل گورباچف ​​از همان دوران دبیرستان به عضویت حزب کمونیست درآمد؛ اما تنها در سال ۱۹۵۲ که در دانشگاه مسکو بود عضویت کامل به وی اعطا شد. پس از فارغ التحصیلی به استاوروپول بازگشت و در دفتر دادستانی سِمت گرفت.

در سال ۱۹۶۱ وی به عنوان نماینده استاوروپول در بیست و دومین کنگره حزب کمونیست در مسکو انتخاب شد و طی چند سال آینده ​​به رهبری حزب کمونیست نائل آمد. نخست در سال ۱۹۷۰ دبیر اول کل قلمرو استاوروپول شد سپس، در سال ۱۹۷۱ به عنوان دبیر کشاورزی به مسکو رفت.

میخائیل به سرعت به نیرویی مقتدر در مسکو بدل گردید و از طریق رهبرانی قدرتمند مانند یوری آندروپوف (رهبر KGB که بعداً رهبر اتحاد جماهیر شوروی شد) نفوذ یافت. در سال ۱۹۸۰ ​​به عنوان عضوی از دفتر سیاسی، قدرتمندترین گروه در حزب کمونیست، انتخاب شد. وی جوان ترین عضو دفتر سیاسی بود.

گورباچف ​​در مدت چند سال کوتاه رهبر اتحاد جماهیر شوروی شد و تأثیر قابل توجهی بر دفتر سیاسی گذاشت. پس از درگذشت دو رهبر مسن در سال ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ حزب کمونیست خواست که فردی جوان، رهبری را به عهده بگیرد. در ۱۱ مارس ۱۹۸۵ میخائیل گورباچف ​​دبیر کل اتحاد جماهیر شوروی شد.

هنگامی که او ​​به عنوان رهبر به قدرت رسید، اقتصاد شوروی با مشکل روبرو بود. او می خواست اقتصاد و همچنین دولت را اصلاح کند. برای انجام این کار او به حمایت نیاز داشت، بنابراین شروع به جایگزینی برخی از اعضای مسن دفتر سیاسی با مردان جوان تر کرد که با او هم دیدگاه بودند.

گلاسنوست و پرسترویکا گورباچف ​​دو حوزه اصلی اصلاحات را به دست گرفتند. گلاسنوست خواستار افزایش فضای باز در دولت شد که اجازه آزادی بیان و سانسور کمتر را می داد. پرسترویکا نیز مسئول بازسازی اقتصاد و صنعت بود.

وی در سال ۱۹۹۰ به عنوان اولین رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی انتخاب و در همان سال برنده جایزه صلح نوبل شد. او در سال ۱۹۹۱ استعفا داد و از آن زمان بنیاد گورباچف ​​را تأسیس کرد که همچنان در اهداف اجتماعی و سیاسی فعال است.

دوران کودکی میخائیل گورباچف

در زندگینامه میخائیل گورباچف آمده است که: میخائیل سرگئیویچ گورباچف در ۲ مارس ۱۹۳۱ در روستای پریوولنویه در منطقه کراسنوگوردیسکی در نزدیکی منطقه استاوروپول در جنوب روسیه متولد شد.

پدرش سرگئی آندریویچ گورباچف قومیتی روس داشت و مادرش ماریا پانتلایونا نیز اوکراینی بود به همین خاطر او تباری روسی – اوکراینی دارد. والدین وی هر دو کشاورز بودند و میخائیل در حالی که به مدرسه می رفت در زمینه کشاورزی نیز کار می کرد.

کودکی او با حوادث سختی همراه بود، در سال ۱۹۳۳ قحطی بیشتر روسیه را فرا گرفت. دو خواهر و یک عموی او در هنگام قحطی درگذشتند. در نوجوانی با رانندگی با تراکتور در یک ایستگاه ماشین محلی به درآمد خانواده کمک می کرد.

در سال ۱۹۳۷ پدربزرگش به جرم حمایت از پیروان لئون تروتسکی دستگیر شد. بعداً در سال ۱۹۴۲ شهر وی در جنگ جهانی دوم توسط آلمان ها اشغال شد. در سال ۱۹۵۰ میخائیل به دانشگاه مسکو رفت و در آنجا در رشتهٔ حقوق فارغ ‌التحصیل شد.

زندگی حرفه ای میخائیل گورباچف

سال ۱۹۸۴ یک سال مهم در جدول زمانی گورباچف بود که وی برای اولین بار با مارگارت تاچر نخست وزیر انگلیس دیدار کرد. تاچر درباره رهبر شوروی گفت: “من آقای گورباچف ​​را دوست دارم، ما می توانیم با هم به تجارت بپردازیم.”

در سال ۱۹۸۵ هنگامی که جانشین آندروپوف، کنستانتین چرننکو نیز درگذشت، میخائیل گورباچف ​​به عنوان دبیر کل حزب کمونیست برگزیده شد. گورباچف ​​وارث مسائلی بود که آندروپوف و چرننکو برای حل آن تلاش می کردند، از جمله مشکلات جدی داخلی و تشدید تنش های جنگ سرد.

انرژی و اشتیاق جوانی گورباچف، شوروی را امیدوار کرد که نسل جدیدی از رهبران که قصد تغییرات مثبت دارند، مسئولیت ها را به دست بگیرند. وی تلاش هایی برای پایان دادن به جنگ سرد و بهبود روابط با غرب داشت.

او با رئیس جمهور آمریکا رونالد ریگان دیدار داشت و در پی آن، پیمان INF را که در مورد سلاح های هسته ای بود، به امضا رساند. همچنین با پایان دادن به جنگ افغانستان و شوروی، نیروهای شوروی را از افغانستان خارج کرد.

میخائیل گورباچف ​​همچنین اظهار داشت که اتحاد جماهیر شوروی دیگر در کشورهای اروپای شرقی مداخله نخواهد کرد. این امر باعث تغییر عمده ای در جهان شد. بدون ترس از شوروی، کشورهایی مانند: آلمان شرقی، لهستان و مجارستان از شر دولت های کمونیستی خود خلاص شدند.

علاوه بر ریگان و تاچر، گورباچف ​​روابط محکمی با هلموت کوهل، صدراعظم آلمان غربی برقرار کرد. از جمله اصلاحات مهم سیاسی گورباچف، یک سیستم انتخابات دموکراتیک تر بود. در سال ۱۹۸۹ او انتخاباتی را ترتیب داد که اعضای حزب کمونیست را مجبور می کرد در برابر اعضای غیر حزب شرکت کنند.

وی وضعیت ویژه حزب کمونیست را که در قانون اساسی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی پیش بینی شده بود لغو کرد. در ۱۵ مارس ۱۹۹۰ کنگره، میخائیل گورباچف ​​را به عنوان اولین رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی انتخاب کرد. در زمان ریاست جمهوری خود، ​​روابط بین المللی صلح آمیز را ارتقا داد.

او به دلیل نقش حیاتی در سقوط دیوار برلین و متعاقب آن اتحاد مجدد آلمان، مورد احترام است. گورباچف ​​به دلیل رهبری عالی و مشارکت خود در بهبود کلی توسعه جهان، در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۰ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

گروه های قومی مختلف در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی جنگ علیه یکدیگر را آغاز کرده بودند، در حالی که گروه های دیگر مانند اوکراین و لیتوانیایی خواستار تبدیل شدن آنها به ملت های مستقل بودند.

وقتی گورباچف ​​با این شکستگی ها در کشور دست و پنجه نرم می کرد، یک رقیب جدید روی صحنه آمد. بوریس یلتسین، عضو سابق حزب کمونیست، بر تغییرات بنیادی در اقتصاد تأکید داشت. در تابستان ۱۹۹۱ یلتسین به عنوان رئیس جمهوری روسیه انتخاب گردید.

گورباچف ​​اکنون با این مسئله روبرو شده بود که چگونه می تواند قدرت مشترک بین خود و رهبر مخالف را متعادل کند. در آگوست ۱۹۹۱ در حالی که میخائیل گورباچف ​​در تعطیلات کریمه به سر می برد، تندروهای کمونیست که با اصلاحات او ​​موافق نبودند و سعی در تصاحب دولت داشتند، طی کودتایی او را ربودند و گفتند که وی بیمار است و نمی تواند حکومت کند.

با شکل گیری اعتراضات گورباچف ​​آزاد شد اما خسارت زیادی به دولت وارد گردید. اصلاحات گورباچف ​​امکان آزادی بیشتر را فراهم کرد و بسیاری از کشورها از این آزادی برای اعتراض و در نهایت ادعای استقلال از اتحاد جماهیر شوروی استفاده کردند.

در پایان سال ۱۹۹۱ اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید. در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۱ گورباچف ​​از سمت رهبر اتحاد جماهیر شوروی استعفا داد و اتحادیه به ۱۵ کشور جداگانه تقسیم شد.فعالیت های بعدی از زمان استعفا گورباچف ​​همچنان درگیر سیاست است.

وی احزاب سیاسی جدیدی را در روسیه تأسیس کرد و حتی در سال ۱۹۹۶ نامزد ریاست جمهوری شد (پیروز نشد). وی اخیراً از حکومت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور انتقاد کرده است.

زندگی شخصی میخائیل گورباچف

میخائیل گورباچف همان سالی که در دانشگاه بود با همسرش رائیسا آشنا شد و در سال ۱۹۵۳ با هم ازدواج کردند. حاصل این ازدواج تنها یک فرزند دختر به نام ایرینا ویرگانسکایا است. او دخترش را به جای فرستان به مدرسه ای که برای فرزندان نخبگان حزب اختصاص داده شده بود، به یک مدرسه محلی در استاوروپول فرستاد.

هنگام زندگی در استاوروپول، او و همسرش صدها کتاب جمع آوری کردند. از جمله نویسندگان مورد علاقه او می توان به آرتور میلر، داستایفسکی و چینگیز آیتماتوف اشاره کرد. همچنین وی از خواندن داستان های پلیسی لذت می برد.

افتخارات میخائیل گورباچف

میخائیل گورباچف ​​جوایز زیادی را برای کارهای خود دریافت کرده است از جمله:

• در سال ۱۹۸۸ هند جایزه صلح، خلع سلاح و توسعه ایندیرا گاندی را به گورباچف ​​اعطا کرد.
• در سال ۱۹۹۰ جایزه صلح نوبل به دلیل نقش اصلی وی در روند صلح که ویژگی های مهم جامعه بین المللی است، به او اهدا شد.
• سال ۱۹۹۲ او اولین دریافت کننده جایزه آزادی رونالد ریگان بود.
• در سال ۱۹۹۴ جایزه Grawemeyer توسط دانشگاه لوئیزویل، کنتاکی به او داده شد.
• در سال ۱۹۹۵ ماریو سوارز رئیس جمهور پرتغال نشان صلیب بزرگ آزادی را به وی اعطا کرد.
• در سال ۱۹۹۸ جایزه آزادی از موزه ملی حقوق مدنی در ممفیس، تنسی را دریافت کرد.
• در سال ۲۰۰۲ ​​جایزه چارلز پنجم توسط آکادمی اروپا از بنیاد یوست به وی اهدا شد.