بیوگرافی گالیله (زندگینامه بزرگان)
گالیله دانشمند و محقق ایتالیایی بود که اختراعات زیادی از جمله تسلکوپ داشت. اکتشافات او، پایه و اساس علم فیزیک و نجوم مدرن را بنا نهاد. بعد ها نیوتن در مورد اکتشافات خودش گفت: “بر روی شانه های گلیله ایستادم و دنیا را نظاره کردم”. در این مطلب قصد داریم به بررسی زندگی نامه گالیله این دانشمند بزرگ ایتالیایی بپردازیم. با ما همراه باشید.
عکس گالیله دانشمند
گالیله کیست؟ گالیله با نام کامل گالیلئو گالیله ستاره شناس، ریاضیدان، فیزیکدان، فیلسوف و استاد ایتالیایی بود که آزمایشات پیشگامانه ای برای پیشبرد علم فیزیک انجام می داد. او همچنین یک تلسکوپ ساخت و با استفاده از آن ثابت کرد که سیاره زهره دارای قمرهای متعددی است. او از تئوری کوپرنیکی مبنی بر گردش زمین به دور خورشید در منظومه شمسی پشتیبانی می کرد. گالیله به دلیل اعتقادات خود دو بار توسط کلیسا متهم شد و تا آخر عمر تحت نظر کلیسا با محدودیت تحقیق و نوشتن کتاب مواجه بود.
دوران کودکی و نوجوانی گالیله
گالیله در تاریخ ۱۵ فوریه سال ۱۵۶۴ در پیزای فلورانس چشم به جهان گشود. او در بین شش کودک وینچنزو گالیله و جولیا امانتاتی، از همه بزرگتر بود. پدرش یک موسیقیدان و تئوریسین مشهور در زمینه موسیقی بود. در سال ۱۵۷۴ خانواده او به فلورانس نقل مکان کردند، جایی که گالیله تحصیلات رسمی خود را در صومعه کامالدولزی در والومبروسا آغاز کرد.
گالیله در سن ۱۹ سالگی برای تحصیل در رشته پزشکی وارد دانشگاه پیزا شد. او که هوش فوق العاده ای داشت، خیلی زود جذب موضوعاتی مانند ریاضیات و فیزیک شد. در زمانی که در حال تحصیل در پیزا بود، تحت تاثیر دیدگاه ارسطویی قرار گرفت. در ابتدا گالیله مانند هر روشنفکر دیگر زمان خود، از این دیدگاه حمایت می کرد و در راه قصد داشت که یک استاد دانشگاه شود. با این حال، به دلیل مشکلات مالی، در سال ۱۵۸۵ قبل از اخذ مدرک دانشگاه، مجبور به ترک تحصیل شد.
زندگی خصوصی و ازدواج گالیله
در سال ۱۶۰۰، گالیله با مارینا گامبا، یک زن ونیزی آشنا شد که حاصل آشنایی آن ها سه فرزند بود: دو دختر به نام ها ویرجینیا و لیویا، و یک پسر به نام وینچنزو. گالیله هرگز با مارینا ازدواج نکرد. احتمالاً دلیل این امر نگرانی های مالی و ترس از معرفی فرزندان نامشروع به جامعه بوده است.
گالیله همواره نگرانی دائمی برای سرنوشت دخترانش داشت؛ به همین دلیل هنگامی که به سن نوجوانی رسیدند، آن ها را به یک صومعه فرستاد. در سال ۱۶۱۶ ویریجینا در صومعه سن ماتئو نام خود را به ماریا سلست تغییر داد و تا پایان عمر، ارتباطش را با پدر حفظ کرد.
لیویا نیز بعد از تبدیل شدن به یک راهبه، به خواهر آرکانژلا معروف شد. در حال حاضر هیچ نامه ای از او به پدرش وجود ندارد. اما وینچنزو بعدها توانست دارای مجوز تولد قانونی شود و در نهایت به یک موسیقیدان موفق تبدیل شد.
فعالیت های حرفه ای گالیله
فعالیت به عنوان یک استاد
گالیله پس از ترک دانشگاه، به تحصیل ریاضیات ادامه داد و با تدریس های جزئی در ریاضیات و فیزیک، گذران زندگی می کرد. در طی این مدت، وی مطالعه دو دهه ای خود در مورد اشیاء در حال حرکت را آغاز کرد و توانست کتاب «تعادل کوچک» را منتشر کند. توصیف اصول هیدرواستاتیک مقادیر کوچک در این کتاب باعث شهرت وی شد. این امر وی را در سال ۱۵۸۹ در دانشگاه پیزا به سمت استادی دانشگاه رساند.
در این زمان، گالیله آزمایش های افسانه ای خود را با اجسام در حال سقوط انجام می داد و هم زمان از دیدگاه های ارسطویی درباره حرکت و سقوط اشیاء دور می شد. گالیله در مورد کار خود حساسیت زیادی داشت و انتقادهای شدید او به ارسطو، وی را در بین همکارانش منزوی کرد. در سال ۱۵۹۲ قرارداد وی با دانشگاه پیزا تمدید نشد.
گالیله به سرعت موقعیت جدیدی در دانشگاه پادوا پیدا کرد و به تدریس هندسه، مکانیک و نجوم پرداخت. وی در طول مدت ۱۸ سال حضور خود در پادوا، سخنرانی های جنجال برانگیزی انجام داد و جمعیت زیادی از شاگردان را به خود جلب کرد. همین امر باعث شد که وی اهمیت بیشتری برای نقش علمی خود در جامعه قائل شود.
کشف مهم گالیله
علاوه بر اختراع تلسکوپ و اکتشافات ریاضی و علمی بیشمار، در سال ۱۶۰۴ گالیله تعادل هیدرواستاتیک برای اندازه گیری اشیاء کوچک را ایجاد کرد. در همان سال، او نظریه های خود را نیز در مورد حرکت و سقوط اجسام تصحیح کرد و قانون جهانی شتاب را تدوین کرد که همه اشیاء جهان از آن پیروی می کردند. او همچنین نوعی دماسنج ساده را ابداع کرد.
گالیله و کلیسا
پس از آنکه گالیله تلسکوپ خود را در سال ۱۶۰۴ اختراع کرد، شروع به جمع آوری شواهد مختلف برای حمایت از نظریه کوپرنیکی مبنی بر چرخش زمین و سیارات به دور خورشید کرد. با این حال، نظریه کوپرنیکی، آموزه های ارسطو و نظم مستقیمی را که توسط کلیسای کاتولیک تعیین شده بود، به چالش می کشید.
در سال ۱۶۱۳، گالیله نامه ای را به یک دانشجو نوشت تا توضیح دهد که چگونه نظریه کوپرنیکی با معیارهای کتاب مقدس منافات ندارد و فقط علم دیدگاه دقیق تری ارائه می دهد.
این نامه به صورت علنی منتشر شد و مشاوران کلیسای اینسینکس نظریه کوپرنیکی را خلاف شرع تلقی کردند. در سال ۱۶۱۶، به گالیله دستور داده شد که نظریه کوپرنیکی را از نوشته ها، تدریس ها و تحقیقاتش حذف کند. گالیله هفت سال از این دستور پیروی کرد تا زندگی ساده تری به دور از دخالت های کلیسا داشته باشد.
در سال ۱۶۲۳، یکی از دوستان گالیله، کاردینال مافئو باربرینی، به عنوان پاپ انتخاب شد. او به گالیله اجازه داد که کار خود را در زمینه نجوم دنبال کند و حتی او را به انتشار کتاب هایش ترغیب کرد، به شرط آنکه در تضاد با کتاب مقدس و طرفداری از نظریه کوپرنیکی نباشد. این مسئله باعث شد گالیله در سال ۱۶۳۲ کتاب “گفتگوی مربوط به دو سیستم اصلی جهان” را منتشر کند که بر خلاف گفته های پاپ از تئوری کوپرنیکی دفاع می کرد.
واکنش کلیسا به این امر بسیار سریع بود و نتیجتا گالیله به روم احضار شد. مراحل استیضاح گالیله از سپتامبر ۱۶۳۲ تا ژوئیه ۱۶۳۳ به طول انجامید. در بیشتر این زمان، با گالیله با احترام رفتار شد و وی هرگز به زندان نیفتاد.
با این حال، در تلاش نهایی برای شکستن دیوار عقاید او، گالیله مورد شکنجه قرار گرفت و سرانجام اعتراف کرد که از تئوری کوپرنیکی حمایت کرده است، اما به طور خصوصی به دوستانش اظهار می داشت که نظریات وی صحیح است. وی به جرم بدعت گذاری محکوم شد و سال های باقی مانده عمر خود را در بازداشت خانگی سپری کرد.
اگرچه دستور داده شده بود که با کسی ملاقات نکند و هیچ یک از آثار وی در خارج از ایتالیا چاپ نشود، اما گالیله هر دو این دستورات را نادیده گرفت. در سال ۱۶۳۴، ترجمه فرانسوی کتاب او درباره نیروها و تأثیرات آنها بر ماده، منتشر شد و یک سال بعد، نسخه هایی از کتاب های دیگر او در هلند منتشر شد.
گالیله در بازداشت خانگی دو علم جدید پیرامون فیزیک را پایه گذاری کرد و کتابی در این زمینه نوشت که در سال ۱۶۳۸ در هلند منتشر شد. در این زمان، گالیله بینایی خود را از دست داده بود. با این حال، با گذشت زمان، کلیسا دیگر نمی توانست حقایق علمی را انکار کند. سال ها بعد از مرگ گالیله، در سال ۱۷۵۸، ممنوعیت حمایت از نظریات کوپرنیکی برداشته شد.
در قرن بیستم، چندین پاپ برای بزرگداشت گالیله، اعلام کردند که وی در مورد نظریاتش محق بوده است. در سال ۱۹۹۲، پاپ جان پاول دوم از نحوه برخورد کلیسا با گالیله ابراز تأسف و پشیمانی کرد.
آثار و افتخارات گالیله
گالیله در طول فعالیت حرفه ای خود تعدادی کتاب منتشر کرد، از جمله:
عملیات هندسه و قطب نما نظامی (۱۶۰۴)، که مهارت های گالیله را در آزمایش و برنامه های کاربردی و فن آوری نشان می داد.
کتاب Starry Messenger (1610)، یک کتابچه کوچک که کشفیات گالیله را در مورد صاف نبودن سطح ماه و وجود کوه ها و دهانه ها بر روی آن نشان می دهد.
گفتمان در مورد بدن در آب (۱۶۱۲) که توضیح ارسطویی مبنی بر اینکه چرا اشیاء در آب شنا می شوند را رد کرده و توضیح می دهد که این امر به دلیل شکل صاف آنها نیست بلکه به دلیل تفاوت در چگالی آن ها است.
گفتگو در مورد دو سیستم اصلی جهان (۱۶۳۲)، بحث و گفتگو میان سه نفر: کسی که از نظریه heliocentric کیهان حمایت می کند، یکی که مخالف آن استدلال می کند و دیگری بی طرف است. اگرچه گالیله ادعا کرد که گفت و گوها بی طرفانه است، اما به وضوح چنین نبود.
Two Science New (1638)، خلاصه ای از فعالیت های گالیله در زمینه علم حرکت و مقاومت مواد.
درگذشت گالیله
گالیله پس از تحمل سال ها بیماری تپش قلب، در ۸ ژانویه ۱۶۴۲ در Arcetri، در نزدیکی فلورانس ایتالیا درگذشت.
سهم گالیله در درک ما از جهان، بسیار قابل توجه است. او با اکتشافات متعدد، روش های علمی نوین برای تحقیق و استفاده از ریاضیات برای اثبات نظریاتش برای قرن ها دانشمندان بعد از خود را تحت تاثیر قرار داد. وی نقش عمده ای در انقلاب علمی ایفا کرد و امروزه به عنوان “پدر علم مدرن” شناخته می شود.
