زندگینامه یوهان ولفگانگ فون گوته شاعر، نقاش و نویسنده آلمانی

بیوگرافی یوهان ولفگانگ فون گوته (زندگینامه بزرگان)

یوهان ولفگانگ فون گوته، شاعر، نمایشنامه نویس، رمان نویس، فیلسوف، دولتمرد، کارگردان تئاتر، منتقد و یکی از  بزرگترین چهره های ادبی آلمان در عصر مدرن محسوب می شود. گوته تنها شخصیت ادبی آلمانی است که گستره و جایگاه بین المللی آن با فیلسوفان عالی این کشور (که غالباً از آثار و ایده های او استفاده کرده اند) و آهنگسازان (که اغلب آثار او را موسیقی کرده اند) برابری می کند.

از اواخر قرن 18 نوشته های او به عنوان “کلاسیک” توصیف می شود. وی نقشی کلیدی در جنبش کلاسیسیسم وایمار، اشتورم و درانگ و رمانتیسیسم داشت. ما قصد داریم تا در این مطلب به معرفی زندگی نامه یوهان ولفگانگ فون گوته، این ادیب برجسته بپردازیم.

عکس یوهان ولفگانگ فون گوته

یوهان ولفگانگ فون گوته کیست؟ یوهان ولفگانگ فون گوته یکی از غول های کمیاب ادبیات جهان بود. او در طول یک زندگی طولانی و کامل، نبوغ پرکار خود را در زمینه های مختلف نشان داد. ولفگانگ فون آثار ادبی سرود و اصول هنری را تأسیس کرد که تأثیر عمیقی بر معاصرانش در سراسر اروپا داشت و هنوز به عنوان الگو به آنها نگاه می شود.

جایگاهی که او در توسعه ادبیات و اندیشه آلمانی دارد مانند موضعی است که شکسپیر در کشورهای انگلیسی زبان دارد. رمان “اندوه های ورتر جوان” (1774) یکی از اولین پرفروش ها شد و او را به نویسنده ای کلیدی در جنبش “طوفان و استرس” (Sturm und Drang) بدل کرد.

در سال 1775، وی در وایمار مستقر شد و مشاور دوک بود و درام های مشهوری مانند: Torquato Tasso و Egmont را نوشت. یکی از مراحل مهم زندگی یوهان سفر به ایتالیا از سال 1786تا 1788 بود.

جایی که گوته علاقه خود را به کلاسیسیسم یونانی و رومی کشف کرد. او پس از بازگشت به آلمان، حرکت “کلاسیک گرایی وایمار” را با دوست خوبش، فردریش شیلر آغاز نمود و بر شعرها و نمایشنامه هایی مانند معروف ترین اثرش “فاوست” تمرکز کرد که در دو قسمت (1808/1832) منتشر شده است.

یوهان گوته علاوه بر آثار ادبی خود، نظریه های جالب بسیاری را در زمینه علوم ارائه کرده که او را در گروه افراد سرشناس آلمان در آن دوره تبدیل می کند.

دوران کودکی یوهان ولفگانگ فون گوته

در زندگینامه یوهان ولفگانگ فون گوته آمده است که: یوهان ولفگانگ فون گوته در 28 آگوست 1749 در فرانکفورت آم ماین، آلمان در خانواده ای ثروتمند ​​متولد شد.

پدر گوته، وکیل دادگستری، تحصیلات پسرش را در اولویت قرار داد و او را قادر ساخت که به کارهای ادبی و فرهنگی زیادی بپردازد. پدرش و معلمان خصوصی دروس گوته جوان را در موضوعات مشترک زمان خود، به ویژه زبان ها (لاتین، یونانی، فرانسوی، ایتالیایی، انگلیسی و عبری) آموزش می دادند.

او همچنین در زمینه رقص، سوارکاری و شمشیربازی نیز درس آموخت. گرچه علاقه زیاد گوته به نقاشی کشیدن بود، اما به سرعت به ادبیات علاقمند شد. وی از تئاتر و طراحی لذت می برد و علاقه زیادی به ادبیات داشت و زمان زیادی را به خواندن آثار فردریش گوتلیب کلوپستوک و هومر اختصاص می داد.

گرچه یوهان گوته از 1765 تا 1768 در دانشگاه لایپزیگ حقوق خوانده بود، اما بیشتر به یادگیری شعر علاقه داشت و در درس های شعر کریستین فرشتگوت گلرت شرکت می کرد. او اولین مجموعه شعر خود، به نام آنت را در سال 1770 به صورت ناشناس منتشر کرد.

زندگی حرفه ای یوهان ولفگانگ فون گوته

یوهان ولفگانگ فون گوته فعالیت های ادبی خود را در استراسبورگ ادامه داد و با چند تن از شاعران و منتقدان جوان آلمانی آشنا شد. ذهن او پر از ایده های هیجان انگیز بود و خود را وقف مطالعات فلسفی، عمدتا درباره اسپینوزا و ادبیات کرد.

در اینجا بود که او اولین درام متریک مهم خود یعنی، Gotz von Berlichingen (1772) و سپس رمان کوتاه فوق العاده، غم های ورتر جوان (1774) را نوشت. این دو علاقه و تحسین گسترده ای را برانگیختند و جایگاه گوته را به عنوان یک هنرمند مهم ادبی و رهبر “شورش رمانتیک” در آلمان تثبیت کردند.

در این دوره او همچنین کار بر روی نسخه اولیه “فاوست”، قسمت اول (که اکنون توسط محققان به عنوان Urfaust شناخته می شود) را آغاز کرد. در سال 1775 گوته به دربار دوک جوان “کارل آگوست وایمار” دعوت شد و در آنجا در طی سالیان متمادی، مناصب متعدد را بر عهده داشت از جمله: ناظر کتابخانه دوک و سرپرست وزارتخانه های دارایی، کشاورزی و معادن.

او مهارت زیادی در مدیریت مشکلات دولتی نشان داد و دانش عملی و حس خوب او به زودی مورد احترام قرار گرفت، حتی توسط کسانی که در ابتدا از حضور او ناراضی بودند.

گوته، فارغ از وظایف رسمی، همچنین دوست و مشاور ارشد دوک بود و در فعالیت های دربار شرکت می کرد. در سال 1779، علاوه بر کمیسیون معادن و بزرگراه ها، کمیسیون جنگ دوک بزرگ ساکس وایمار را نیز بر عهده گرفت.

این شاعر همیشه استقلال فکری و عملی خود را حفظ کرد و اجازه نداد حاکمیت بر او مسلط شود. یوهان ولفگانگ در سال 1794 با فردریش شیلر، شاعر و نمایشنامه نویس آشنا شد و رابطه ای مشترک را آغاز کرد که منجر به موفقیت خلاقانه هر دو هنرمند شد.

این دو تئاتر وایمار را به یک گنجینه ملی تبدیل کردند. نوشته های تجمعی آنها قلب ادبیات آلمان را تشکیل می دهد، همچنین توسط بسیاری از آهنگسازان مانند موتزارت و بتهوون اقتباس شده است.

گوته در این دوران به طور گسترده نوشت، اما تنها پس از مرگ شیلر در سال 1805 بود که او مشهورترین اثر خود، فاوست، را درباره دوئل با شیطان تولید کرد.

فاوست خیلی زود برای این نویسنده به یک وسواس مادام العمر تبدیل شد، او بیش از 60 سال روی این نمایش کار کرد و پیش نویس نهایی را تنها چند ماه قبل از مرگش در 22 مارس 1832 به پایان رساند.

وی در آن زمان 82 ساله بود. فاوست این ایده ها را روشن کرد که هیچ نظام فلسفی نمی تواند جهان را توضیح دهد، این که انسان در مفاهیم فردی قابل تقلیل نیست و ادبیات می تواند خودسری زندگی را منعکس کند.

برخی نوشته های یوهان ولفگانگ فون گوته از شاعران و فیلسوفانی چون نیچه، بکت و کافکا الهام گرفته است. کلاسیک ترین و تمثیلی ترین آثار گوته، پاندورا، در سال 1808 منتشر شد.

این شاعر عالی رتبه علاقه زیادی به شاعران ایرانی از جمله حافظ داشت. گرچه وی بیشتر به خاطر آثار ادبی اش مشهور است، اما علاقه زیادی به علم داشت و در زمینه نظریه رنگ و ریخت شناسی گیاهان مطالب زیادی نوشت.

او دارای بزرگترین مجموعه مواد معدنی در اروپا بود و آثارش تأثیر زیادی بر طبیعت شناسان قرن نوزدهم داشت. دگرگونی گیاهان (1790) و نظریه رنگ ها (1810) از جمله تلاش های مهم علمی او بشمار می رود.

گوته علیرغم موفقیت و نفوذ خود به عنوان یک شاعر، اظهار داشت که به دستاوردهای ادبی خود افتخار نمی کند و در عوض معتقد است که کار او به عنوان فیلسوف و دانشمند، میراث واقعی او خواهد بود.

با این حال، نوشته های این شاعر بزرگ باعث تحریک نسل ادبیات و اندیشه غربی شد. رندال جارل، او را “شیطان مورد علاقه خود، گوته بزرگ و عزیز” خواند. رالف والدو امرسون، متاثر از ادغام علم و هنر گوته، وی را “عقل برتر از دوران معاصر” نامید.

زندگی شخصی یوهان ولفگانگ فون گوته

در سال 1806 گوته با کریستیانه فولپیوس ازدواج کرد که سال ها معشوقه او بود و از وی در سال 1789 صاحب یک فرزند پسر به‌ نام یولیوس آوگوست والتر فون گوته شد. همسرش در سال 1816 درگذشت.

او همچنین زمان زیادی برای ترجمه بسیاری از آثار خارجی به آلمانی یافت و در ویرایش و انتشار چندین نقد ادبی شرکت کرد. در زمان مرگ، گوته در محافل ادبی و فکری به مقام بی سابقه ای دست یافته بود.

آثار و نظرات یوهان ولفگانگ تأثیر عمیقی بر بیشتر نویسندگان و شاعران اوایل قرن نوزدهم گذاشت و اثر بزرگش، فاوست، هنوز مهمترین شاهکار ادبیات آلمان تلقی می شود.

او به دلیل وسعت اندیشه، درک طبیعت بشر و ایمان خوش بینانه به روح انسان و درک شهودی حقایق جهان، از نظر بسیاری به عنوان شاعر برجسته جهان مدرن شناخته می شود.

یوهان ولفگانگ فون گوته در 22 مارس 1832 بر اثر نارسایی قلبی درگذشت و در طاق دوک در قبرستان تاریخی وایمار دفن شد.

آثار یوهان ولفگانگ فون گوته

در زیر لیستی از انتشارات مهم یوهان ولفگانگ فون گوته آورده شده است.

متون علمی

• 1790: تلاش برای توضیح مسخ گیاهان (دگردیسی گیاهان)
• 1810: نظریه رنگ ها

زندگی نامه

• 1811-1830: از زندگی من: شعر و حقیقت
• 1817: سفر ایتالیایی
• 1836 و 1848: گفتگو با گوته

غیر داستانی

• 1793: محاصره ماینز
• 1798-1801: Propylaea
• 1805: وینکلمن و قرن او

رمان

• 1774: غم های ورتر جوان
• 1794: Reineke Fuchs
• 1794–95: گفتگوهای مهاجران آلمانی
• 1795: مار سبز و زنبق زیبا
• 1796: ویلهلم کارآموزی مایستر است
• 1809: وابستگی های انتخابی

شعر

• 1769: بدون عجله، بدون استراحت
• 1773: پرومته
• 1790: مجسمه های رومی
• 1795: من به تو فکر می کنم
• 1797: عروس قرنتس
• 1798: هرمان و دوروته
• 1798: پیشگویی های باکیس
• 1797: شاگرد جادوگر
• 1799: اولین شب والپورگیس
• 1813: پیدا شد
• 1819: دیوان غربی-شرقی؛ مجموعه ای به تقلید از اشعار صوفیانه و دیگر مسلمانان، از جمله حافظ.
• 1823: مرثیه مرینباد

Closet drama

• 1808: Faust قسمت اول
• 1832: Faust قسمت دوم

درام

• 1773: گوتز فون برلیچینگن
• 1775: استلا
• 1788: Egmont
• 1790: تورکواتو تاسو
• 1803: دختر طبیعی